Een iets mindere dag

5:15 gaat de wekker we gaan naar het einde van de wereld en daar moet je op tijd heen. Een kopje thee en ontbijt mee en dan op weg naar horton plains. We rijden de berg op en komen en in een wolk te rijden en in een file. We zijn niet de enige die zo vroeg op pad waren vandaag. Menno loopt alvast vooruit om kaartjes te halen. Het trekt echter helemaal dicht er is geen glimp meer van de zon te zien. We besluiten om maar niet naar "worlds end" te lopen en moeten wachten tot we de berg weer af kunnen. De busjes staan 2 rijen dik er is geen weg meer over om weer naar beneden te rijden. Na een kwartiertje komt er toch een zonnetje te voor schijn. We gaan toch een poging wagen en sturen Samman de rij in om kaartjes te halen. Na een half uur komt hij terug en is de zon weer verdwenen. We gaan nu toch. Samman rijdt ons naar het begin van de route,hier staan Elke te grazen. , deze is 7 km en komt langs een waterval, worlds end en mini worlds end. We gaan ervoor. We hebben 2 uur. Zou genoeg moeten zijn. Het wandelpad is hobbelig en vol stenen. We doen er met moeite 2,5 uur over en dan hebben we echt flink doorgelopen en bij de waterval en worlds end geen langs pauze gehouden. Het uitzicht was mooi de wandeling niet spectaculair, het leek een beetje op de heide velden. De vogels aapjes en andere dieren die ons waren beloofd hebben we geen van alle gezien. Een beetje een tegenvaller maar ja niet alles kan top zijn en we zijn wel lekker aan de wandel geweest. Op naar de trein. De weg is slecht maar een stuk rustiger dan vanmorgen. In een gangetje van zo'n 20 kilometer per uur rijden we het eerste deel naar beneden. Daarna kunnen we tot we de berg afrijden zeker de 40 kilometer per uur halen. Ze rijden hier niet hard maar dat heeft een goede reden je weet nooit wie je van achteren inhaalt en wanneer en als je geen overzicht heb omdat er een bocht komt in de bergen kunnen er zomaar 2 auto's naast elkaar je tegemoet rijden en voor 3 is de weg te smal. Altijd opletten hier. Gelukkig halen we de trein van 12:45 met gemak. Ze zijn hier niet zo van het strakke spoorboekje dus de trein komt pas na 1 uur. Volgende probleem. De trein zit al aardig vol en dat moeten alle toeristen die op het perron staan er nog in. Het lijkt de trein naar Amsterdam wel in de ochtendspits. Onze idyllische treinreis valt zwaar tegen. Met de wandeling van vanmorgen nog in de benen en een lunch van creamcrackers en water zakt Mart weer door zijn knieën. Gelukkig zijn er lieve mensen in de trein en krijgt hij van een Nederlands meisje een colaatje en een Franse dame staat haar plaats af zodat hij even bij kan komen. Roos zorgt goed voor hem en haalt in de wagon verderop, waar Esther en Lisa staan, het eten en drinken op en wurmt zich dan weer terug. Hij knapt weer op en na een rood energie drankje, van een mannetje die zijn spulletjes in de trein probeert te verkopen, is hij er weer helemaal. Tijdens de reis hebben we af en toe met moeite wat foto's kunnen maken. Menno heeft zijn nummer aan het Nederlandse meisje gegeven, die bij het raam zat, en gevraagd of zij haar foto's wil door appen. Hopelijk kan ik wat mooie kiekjes toevoegen. Nu zitten we in Ella het backpacker walhalla. Super leuk. Leuke eet tentjes super slaapplek. Morgen naar little adems peak. Een mooi uitzicht punt. Nu eerst weer lekker eten.